مهربانی تا کـی...؟
بگذار سخت باشم و سرد
باران که بارید...چتر بگیرم و چکمه
خورشید که تابید...پنجره ببندم و تاریک
اشـک که آمد...دستمالی بر دارم و خشک
او که رفت...نیش خندی بزنم و سوت
چه بخند ی و چه گریه کنی دنیا سازش کوکه حالا چه غمگین چه رپ!!!!پس بلند بلند بخند